Moon (2009)

Belirsiz bir gelecekte dünyadaki enerji kaynakları tükenmiş, fakat Ay'da keşfedilen bir madde insanlığın kurtuluşu olmuştur. Ay'dan bu malzemeyi tedarik eden dev bir şirket, üçer yıllık kontratlarla bir kişiyi tek başına Ay'a göndermekte ve çalıştırmaktadır. Sam Bell'in görev süresini tamamlamasına artık iki hafta kalmıştır fakat yalnız başına geçirdiği bu uzun süreçte yavaş yavaş akıl sağlığını kaybetmeye başlamıştır. Bu uzun süreçteki tek arkadaşı, onun her türlü ihtiyacını karşılamak üzere görevlendirilmiş olan robot Gerty'dir...

Filmin ismi ve fragmanı, basmakalıp bir bilimkurgu olarak durmasına karşın, çok daha fazlasını sunuyor bizlere Moon. Duncan Jones, ilk yönetmenlik denemesinde hem bilimkurgu hem de psikoloji alanında çok derin konulara giriyor ve tüm bu hengâmenin altından başarıyla kalkıyor. Üstelik bütün bu işi, tek bir oyuncuyla gerçekleştiriyor. Tek oyunculu filmlerde başrol oyuncusunun performansı haliyle çok önemlidir. Sam Rockwell, iki farklı Sam Bell karakterini ve onların ruh halini gerçekten ustalıkla canlandırmış ve bu performansıyla filmin başarısını katlamış.

1968 tarihli Kubrick başyapıtı 2001: A Space Odyssey'i hatırlayanlar ve bu filme tapanlar, Moon'da birçok saygı duruşu ve esinlenme sezebilir. Öyle ki Gerty karakteri, Kubrick'in HAL isimli bilgisayarını çok andırıyor. Fakat Duncan Jones Gerty'i farklı bir açıdan ele alıp, insanlığı ele geçiren istilacı bilgisayarlar yerine kendi iradesiyle karar veren insancıl bir robot oluşturmuş. Gerty'yi seslendiren isim ise Kevin Spacey. Bu ses ona o kadar oturmuş ki, Gerty'den etkilenmemek neredeyse imkansız.

Duncan Jones'un sinemaya attığı sağlam bir ilk adım, Sam Rockwell'in üstün performansı, ilgi çekici bir konu ve değişik bir kurgu eşliğinde sağlam bir seyirliğe dönüşüyor Moon. Türüne göre oldukça düşük bir bütçeye sahip olan Moon, iyi bir bilimkurgu filmi çekmek için para saçmak gerekmediğini kanıtlıyor bir anlamda. Kesinlikle son yılların en kayda değer yapımlarından biri.